Carretera Austral

17 oktober 2017 - Laguna Chiguay, Chili

Parque Nacional Queulat - Reserva Nacional Cerro Castillo
Het leek heel even op te klaren. De wolken trokken wat omhoog en de nieuwe sneeuw op de bergen was te zien. Even dachten we dat we de wandeling naar de hangende gletsjer konden maken. Voordat we onze spullen gereed hadden stortregende het alweer. Het regenwoud deed zijn eer aan. Wij lieten de wandeling voor wat hij was.
De Carretera Austral ging onverhard verder voor ongeveer 40km. Het was de Carretera in optima forma: kuilen, gaten, keien,  geulen, rotsen, plassen, regen en de Patagonische wind. De temperatuur schommelde tussen de 2 en 8 gr. C. Dit is waar we voor kwamen. De echte Carretera Austral in Patagonië!
En denk nu niet dat wij bikkels zijn, want we hebben verschillende fietsers ingehaald en tegengekomen. De Carretera Austral is erg geliefd onder de fietstoeristen. Iets voor onze 10e ATB tocht, Henk? Een Zwitsers stel dat wij spraken heeft hier 4 maanden voor uitgetrokken. Ik denk dat wij het sneller kunnen.
De volgende 75 km waren geasfalteerd en reden we aardig vlot door. Het klaarde ook heel even op en zagen de 10gr C heel even op het display staan. Heel even. Er was nog meer regen, met lagere temperaturen. We konden hier kiezen voor asfalt en onverhard. Normaal zou het geen dilemma zijn, natuurlijk onverhard. Maar gezien we op een niet al te beste reserve band reden hebben we toch voor het het asfalt gekozen. We krijgen nog honderden kilometers onverhard in de komende dagen.
P1040093Coyhaique is een stad van ca. 40.000 inwoners. Te overzien leek ons en groot genoeg om een nieuwe band en gas aan te schaffen en  proviand in te kunnen slaan. We reden volgens de routeplanner naar het centrum, Plaza des Armes. Dat is zo'n beetje een plein dat iedere gerenommeerde Zuid-Amerikaanse plaats heeft (bron: Toos).
In Coyhaique zag ik een garage met banden aan de rechterkant op een hoek. Ik zocht een parkeerplek in deze drukke straat, maar zag deze niet. In het zijstraatje rechts was een grote plek waar we onze 2 campers wel op kwijt konden. Bij het inrijden zag ik het al, het was een richtingverkeer, en wel vanaf de andere kant. Maar goed, ik stond al op een parkeerplek bij de garage. Niemand zou hier last van me hebben. Straks achteruit de straat uit, geen probleem leek me. Paul reed achter mij aan. Zag ook dat het eenrichtingverkeer was en begon meteen te draaien. Twee agenten kwamen aan hollen en hielpen hem met de draai. Paul reed de straat weer uit en de 2 agenten kwamen mij kant op. Van andere kanten kwamen nog 4 politie agenten aanrennen. De camper werd zo omsingeld door 6 agenten. Ik voelde mij als en misdadiger die betrapt was bij het beroven van een bank. Na kort overleg tussen de agenten hielpen 2 agenten mij om te draaien. Drie anderen regelden het verkeer. Er waren namelijk wel 3 auto's aangekomen. De laatste agent bleef rustig staan en trok zijn bonnenboekje. Ik zag het, maar wilde net als Paul gewoon de straat uit rijden. De agent hield mee aan en vroeg naar mijn rijbewijs. Na een uitvoerige studie vroeg hij of ik Duits was en of ik een internationaal rijbewijs had. Zo had ik dit internationale rijbewijs niet voor niets aangeschaft. Na een minuut of 10 communicatie tussen de agent die 3 woorden Engels sprak en ik die 4 woorden Spaans spreek gaf de agent het op. Ik mocht doorrijden, maar moest beter opletten. Ik beloofde het en we reden verder.
Inmiddels was duidelijk dat de garage dicht was. Die had een middagpauze van 2 tot 3 uur. Dan maar eerst door naar het Plaza des Armes en daar een parkeerplek zoeken. Daar was voldoende plek. In Coyhaique lopen in iedere straat 2 a 3 parkeerwachters rond. Als je aankomt krijg je een bonnetje met de tijd dat je arriveerde. Als je dan weer weggaat betaal je $20,- per minuut.  Per minuut dus. In Nederland betaal je zo hier en daar nog steeds per uur.
We vonden het aanbevolen restaurant Bombaros voor de lunch snel en bestelde 3x de beroemde lamsvlees uit deze streek. Die van Marja was heerlijk mals, maar de 2 andere stukken waren iets te lang gebakken en een beetje taai.
Inmiddels was het na 3-en en konden we terug naar de garage. Ze hadden de juiste maat en hebben die omgelegd. Het reservewiel is nu weer reservewiel. 
De volgende klus was de proviand inslaan. Niet al te veel vers want dat krijgen we straks de grens met Argentinie niet over. Wel blik en verpakt en natuurlijk chocolade, want dat is in Argentinie niet te betalen (tip voor Annelies). De parkeergarage bij de supermercado was slechts 2,30m hoog. Dat lukt dus niet met de 3,50m hoge camper. Pas 2 blokken verder vonden we een plekje. Blijkbaar waren we uit de betaalzone van het centrum, want dit was de eerste straat waar we geen parkeerwachters zagen. Een vette SUV dacht nog tussen de 2 campers en voor een oprit te kunnen parkeren. En dat lukte hem nog ook, maar niet zonder de voorkant van mijn camper in te deuken. Wonderbaarlijk veerde de deuk uit het spatboard er vanzelf weer uit
Met 3 dozen proviand verlieten we de grote supermarkt. Onderweg naar de campers informeerden we nog waar we gas konden krijgen. We werden van hut naar haar gestuurd maar kwamen niet verder dan een klein weggooi tankje. We gaven het op en verlieten deze stad via de Carretera Austral verder richting zuiden. Nog even bijtanken bij de Shell en ja hoor, daar konden we de lege gasfles omruilen voor een nieuwe.         
Het was nog een kleine 60km naar de camping in het Reserva Nacional Cerro Castillo. De weg was geasfalteerd. We bereikten de camping binnen een uur. Er is hier verder niemand te bekennen. We hebben een mooi plekje uitgezocht en wilden P1040095nog een stukje wandelen. Mutsen op en handschoenen aan, het was slechts 1,5 graad. We konden nog genieten van het meer, maar het uitzichtpunt konden we niet meer bereiken. Het werd snel donker en we wilde voor het donker terug zijn in de camper. Warm binnen begon het te regenen. 
We zaten nog maar net binnen of Paul vroeg om hulp. Ook zijn gasfles was nu leeg. Na wat gepruts kregen we de kachel bij hen weer aan. Morgen dus weer op zoek naar een gasfles.
Na een tijdje hoorde we geen getik meer van de regen. Droog was het echter niet. Toen ik naar de toilet ging sneeuwde het en lag er al 1 cm verse sneeuw.

Foto’s

5 Reacties

  1. Toine:
    19 oktober 2017
    Je maakt wat mee op zo'n dag, je zou het er warm van krijgen.
  2. Jos en joke:
    19 oktober 2017
    Geweldige verhalen en prachtige foto's
  3. Renee:
    19 oktober 2017
    Ooooh.... die foto’s Geweldig👍🏻
  4. Annelies:
    20 oktober 2017
    Ocharme, chocolade niet betaalbaar? Barbaars gewoon!
  5. Rob:
    20 oktober 2017
    Dus de parkeertarieven en de prijs voor chocolade is op elkaar afgestemd ;-)