Sprong

Het duurde erg lang voordat we onze bestelde pannenkoeken voor het ontbijt kregen. Het wachten werd wel beloond, want ze waren heerlijk. We zijn hierdoor wel bijna een uur later vertrokken voor de 2e etappe van de Tiger Leaping Gorge hike.

De wandeling begon vlak. Het uitzicht op de kloof en rivier was een stuk beter dan gisteren. Maar ook hier werd het zicht belemmerd door kabels, buizen, daken en wegen. Na een afdaling van een paar honderd meter arriveerden we al in 1,5 uur in het dal van de kloof bij Tina’s voor een kleine lunch.

Marja kwam iets later met een auto. Zij voelde zich niet helemaal lekker en wilde haar knieën sparen.

Met kleine busjes reden we onderin de kloof naar de grote rots die midden in de rivier ligt en waar het water wild omheen raast. Volgens de legende is daar een tijger via de steen de rivier over gesprongen. Dit verklaart de naam van deze kloof.

Ik kan mij voorstellen dat de kloof ooit op de World Heritage lijst van Unesco is geplaatst, maar zoals hij er nu bij ligt, wil ik voorstellen deze kloof van deze lijst te verwijderen.

Vanaf het drukke uitzichtpunt met de tijgers reden we in een grote bus aanvankelijk langs de Yangtze verder naar Lijiang. De oude stad van Lijiang is na een aardbeving in 1996 verwoest en geheel gerestaureerd. De gebouwen zijn mooi verlicht, het ziet er prachtig uit. De oude stad van Lijiang staat ook op de Unesco lijst. Het is er wel verschrikkelijk druk. Lijiang is erg populair bij de Chinese toeristen. Je ziet in de oude stad dan ook alleen maar kroegen, Chinese snacks, souvenirs, eettentjes en reisbureaus. In de barretjes wordt veel live muziek gespeeld, of er staan dj’s. Iedere bar probeert de muziek het hardst te laten klinken. Daar komt men blijkbaar op af. Het was leuk om hier een uurtje te wandelen, maar dit is meer gericht op de jonge Chinees, minder op een wat oudere Nederlander.