Deviation

Puerto Piedra - Parque National Queulat  
De donkere wolken trekken richting het oosten naar Argentinie. Wat voor ons overblijft is een blauwe lucht. Onder die blauwe lucht tufte we over de overharde weg naar de Carretera Austral. We draaide links af naar het zuiden. In tegenstelling tot wat onze kaart van 2017 aangaf bleek dit gedeelte van de Carretera Austral al geasfalteerd te zijn. Het eerste plaatsje van redelijke omvang was La Junta. Hier hebben we voor de zekerheid getankt. We vonden er ook een garage die de lekke band kon plakken. Na oppompen zagen we enkele verdikkingen op de band. Deze band is dus niet goed meer. We hebben dit wiel maar terug achterop de auto geplaatst en rijden zo door tot Coyhaique. Dit is een grote stad met ca 35.000 inwoners. Hopelijk kunnen we daar een nieuwe band vinden, want met deze en de 2 reserve banden met nauwelijks profiel gaan we het vermoedelijk niet redden over de honderden kilometers onverharde weg die we nog voor ons hebben liggen.   
Na de lunch in La Junta begon het toch te betrekken. Jammer, we waren al aardig gewend aan de blauwe lucht waarin de besneeuwde toppen van de bergen zo mooi afsteken.
De Carretera Austral loopt van Puerto Montt tot Punta Arenas in het zuiden van Chili. De weg is pas in de jaren 70 van de vorige eeuw aangelegd. Tot die tijd was het gebied geheel onontgonnen. De weg wordt de laatste jaren steeds verder geasfalteerd. Niet alle toeristen vinden dat fijn. De weg verliest daarmee het avontuurlijke karakter. Voor ons betekent dat veel wegwerkzaamheden. 
Even voorbij Puyuhuapi heeft een lawine de weg geheel verwoest. Daar wordt nog hard gewerkt om de onverharde weg te herstellen. De borden Deviation leidden ons naar een boot die ons 14km verder weer op de Carretera Austral bracht. Op de boot raakten we in gesprek met 4 Chileense lift(st)ers. Het gesprek ging oa. over de Chileense wijn. De Gato is volgens hen wel goed, maar alle andere Chileense wijnen zijn beter. Exportiones, zou zelfs beter en goedkoper zijn!
Na de boottocht was het nog maar een paar kilometer naar het Parque National Quelat, bekend om de hangende gletsjer. We hebben nog enkele korte wandelingen gedaan en hadden zo al een mooi uitzicht op de gletsjer. Om deze echt goed te zien en het kraken te kunnen horen moeten we de wandeling van 3 uur maken. We hopen dat morgenochtend te kunnen doen. De weesrverwachting is helaas niet best en inmiddels regent het al. We zitten hier onder een afdakje met een vuurplaats. Zelfs Paul lukt  het niet om een mooi vuurtje te maken van het droog lijkende hout uit het regenwoud.