1.000 Samoerai

Tokio, 17 oktober 2019
De Tobu Nikko Line rijdt nog steeds niet ivm de tyfoon Hagibis. Gelukkig konden we Nikko wel bereiken met de Shinkansen en de Nikko Line.
Dit schrijvende realiseer ik me dat ik nog niets over het openbaar vervoer hier heb gezegd. Tokio heeft uiteraard een Metro. Bij het zien van de metrokaart met al die lijnen dacht ik dat dit net veel groter is dan van Parijs. Ik ben echter al lange tijd niet in Parijs geweest. Dus toch even checken. Volgens Wikipedia heeft Parijs 16 metrolijnen met 302 stations en een totale lengte van 220 km. Tokio heeft 13 metrolijnen met 282 stations en een totale lengte van 329 km. Op de kaart staan er echter 18, inclusief enkele monorails. Hiermee is Tokio dus niet veel groter dan Parijs. Het aantal dagelijkse passagiers is wel veel groter: 5,2 miljoen in Parijs tegen 8 miljoen in Tokio.
Tokio heeft naast het metro netwerk ook nog een trein netwerk. In de metropool lopen 37 trein lijnen van de Japan Rail (JR). Deze treinen rijden boven de grond. Het voelt echter als een metro. De treinen rijden vaak enkele minuten na elkaar en worden volledig vol gepropt.
Wil je echt de metropool verlaten, dan kan je de Shinkansen nemen. De Shinkansen is de hoge snelheidslijn.  De...? , er zijn er eigenlijk een hele boel!
Met dit uitgebreide netwerk konden we dus makkelijk een andere route nemen. We kozen voor een JR naar Tokyo Station. Dat was proppen. De trein was overvol, adem uit, deur dicht, inademen en je staat klem. Je hoeft je dan ook niet vast te houden. Dan bij het volgende station moeten er een paar mensen uit. Het is het enige moment dat je de anders altijd super beleefde Japanners ziet duwen en trekken.
Het contrast is vervolgens groot als je de Shinkansen instapt. Daar heb je gereserveerden stoelen. Niemand staat, niemand dringt, niemand praat, het is een en al rust.
Gelukkig hadden we nog wel een zitplaats in de JR naar Nikko. Want ook deze trein stroomde helemaal vol.
In Nikko aangekomen bleken we een meevaller te hebben. Er was vandaag een festival, een processie van 1.000 man, gekleed in traditionele Samoerai kleding. Dat was fantastisch om te zien. Eer dat de 1.000 man voorbij waren, waren we een uur verder. We waren ook helemaal in de sfeer gekomen en besloten de geplande wandeling bij het meer te laten voor wat die is. Ipv daarvan besloten we één van de tempelcomplexen bij Nikko te bezoeken. En dat was geen slechte keus. Het was werkelijk schitterend, uitgewerkt tot in het kleinste detail.  Toen we genoeg tempel hadden gezien en dan maar een wandeling tussen de verschillende tempelcomplexen wilden maken, kwamen de 1.000 Samoerai weer terug. We konden daardoor de tempel niet uit. Met veel mankracht werd de zware Shrine de steile trap op gedragen. Het was een indrukwekkend schouwspel.
Eenmaal uit de tempel konden we voor de tempel nog een soort rijstdrankje scoren en een sticky bal met zoete bonen pasta eten. Het rusten voor de tempel leverde een derde geluksmomentje op. We kregen nog de traditionele Leeuwendans voorgeschoteld!
Uiteindelijk was er geen tijd meer voor een wandeling. Na deze prachtige dag was dat eigenlijk geen probleem. Onze voeten waren er ook te moe voor. Helaas was er geen zitplaats meer in de trein en moesten we nog een uur staan.