Perito Mereno

El Calafate - Lago Rocca 

De Patagonische IJskap is na Antarctica en Groenland de grootste ijskap op aarde. De ijskap is 350 km lang en 50 km breed en ligt dus boven op de bergen van de Andes. Naar beneden loopt de ijskap uit in indrukwekkende gletsjers. De Viedma bij El Chalten  is de grootste gletsjer van de Patagonische IJskap. Het is nu niet meer toegestaan om over de Viedma gletsjer te wandelen. De bekendste en indrukwekkendste gletsjer van de ijskap is de Perito Mereno. 
Na een wat onrustige nacht op het parkeerterrein van de toeristinfo vertrokken we om  6.15 uur. De rechter achterband was weer zacht. We konden er het benzine station in El Calafate nog net mee bereiken. We pompten de band op en reden een stuk richting de Perito Mereno en vonden een mooi plekje voor het ontbijt in het zonnetje aan het Lago Argentina. De zon kon zo de camper verwarmen. Voor buiten ontbijten was het met 4 graden toch nog te fris. Na een kilometer of 50 reden we het Parque Nacional de los Glaciares in. Zomaar inrijden kan hier overigens niet. De toegangsprijs is ongeveer 25 euro per persoon per dag.
Vanaf de ingang van het park is het nog 28 km naar het pakeerterrein. Onderweg heb je zo nu en dan uitzicht op de gletsjer. Wij hebben al aardig wat gletsjers gezien, maar de 1e reactie was toch: Wow!!!
Vanaf het parkeerterrein is een wandelnetwerk van trappen en paden naar verschillende uitzichtpunten gemaakt. We hadden nog maar een uur de tijd. We hebben de gletsjer van zoveel mogelijk kanten bekeken. Zeker als je van onder naar de 50 m boven het meer uitstekende wand uitkijkt is dit zeer indrukwekkend. Het bijzondere aan de Perito Mereno gletsjer is dat de enige gletsjer op aarde is die niet krimpt. Er vallen weliswaar grote brokken met veel gekraak van de gletsjer in het meer, maar de gletsjer groeit van boven in het zelfde tempo aan. Dit is de plek waar je eenvoudig dit spektakel van vallend ijs kan waarnemen. Anders moet je naar Antarctica of Groenland om dit te kunnen zien.
Om 11 uur vertrokken we met een boot over het meer naar de gletsjer. Hoe dichter je bij de gletsjer komt hoe imposanter hij wordt. We trokken stijgijzers aan en hebben met een gids 1,5 uur over de gletsjer gelopen. Geweldig! Toch vond ik het kijken naar de immense wand bijzonderder dan het lopen zelf. Op de gletsjer zie je dat immers niet meer en kan je je best op een andere gletsjer wanen.
Na de gletsjertocht hadden we nog een uur om een broodje te eten en naar de gletsjer te kijken. Zo nu en dan hoor je de gletsjer kraken en valt er een stuk ijs naar beneden. Te fotograferen of te filmen is zeer moeilijk. Als je het gekraak hoort ben je eigenlijk al te laat. Wat je filmt zijn slechts de spetters en de golven in het meer. Vlak voordat we in de boot terug wilden stappen brak er een heel groot stuk af met een hels kabaal. Even niet instappen. De boot ging van de oever af in afwachting van de hoge golven.
We hadden nog een uur om naar de gletsjer te kijken voordat het park sluit. Dat hebben we dan ook gedaan. Helaas was de zon inmiddels weg. Maar het spektakel werd er niet minder om.
De onverharde weg van 30 km naar de free camping aan het Lago Rocca was zeer slecht. Onderweg werden we nog wel beloond met flamingo's en een gaucho (een Zuid-Amerikaanse cowboy) die bezig was met een kudde paarden.