Ruta del Cares

Maandag 23 mei 2022
Espinama – Caín de Valdeón

Vannacht heeft het wat geregend. De bergen zijn weg, er hangt een lage bewolking.
We reden terug naar Potes. We hadden gelezen dat het op ‘s maandags het drukst was in Potes vanwege de wekelijkse markt. Die markt wilden we wel meemaken. De parkeerplaatsen leken overvol, maar op die achter de supermarkten, zo’n 5 minuten lopen uit het centrum, was nog plaats genoeg.
De markt was kleurrijk zoals altijd, maar stelde niet zo veel voor. We waren er snel uitgekeken. Marja scoorde nog een kaasje.
Vanuit Potes reden we in zuidwestelijke richting over de Carretera Leon Unquera (N-621). Het was een prachtige bergweg, ondanks de nog steeds lage bewolking. Op de Puerto de San Glorio pauzeerden we voor de lunch. Het wolkendek leek open te breken en even zagen we de ons omringende bergen door de mist heen. Een gier zweefde vlak onder ons langs. Mooi om die van bovenaf te kunnen zien.
We volgden de N-621 verder tot Portilla de la Reina en draaiden daar de kleinere LE-2703 op naar Posada de Valdeón. In Posada de Valdeón stuurde de navigatie ons rechtsaf de weg naar Caín de Valdeón op om bij de camperplaats in Posada de Valdeón te komen. Er stond echter een bord verboden voor campers voor die weg. Een bord naar de camperplaats wees ons linksaf te slaan. In het dorp stonden veel borden naar de camperplaats. Blijkbaar kunnen meerdere navigatiesystemen de weg naar de camperplaats niet vinden. We leegden de volle tanks en vulden het water bij. Het was niet de bedoeling om op de camperplaats te overnachten. Sara had ons een mooie parkeerplaats doorgegeven waar zij met Nick vorige zomer had gestaan. Volgens de laatste recensie in Park4night was deze parkeerplaats geblokkeerd. We besloten toch te gaan kijken. Er liggen anders volgens Park4night nog meer mooie plekjes om te overnachten aan die weg. Omdat we vanaf de LE-2703 de weg naar Caín de Valdeón niet op mochten reden we door Posada de Valdeón om vanaf de andere kant op de weg naar Caín de Valdeón te komen. Het waren smalle weggetjes, maar we kwamen op de weg naar Caín de Valdeón, zonder een verbodsbord tegen te komen. De weg naar Caín de Valdeón liep door de spectaculaire kloof en was op enkele passages erg smal. Enkele tegenliggers maakten de weg nog spannender. De parkeerplaats die Sara had doorgegeven was inderdaad met boomstammen geblokkeerd. We reden door en kwamen zo uit in Caín de Valdeón, een klein dorpje midden in de kloof. We mochten overnachten op de parkeerplaats van de hostel La Ruta.
Het was hier met 13 graden en de laag hangende bewolking koud. Om een uur of 7 begon het ook nog te regenen. We hebben de kachel in de camper aangedaan.

Dinsdag 24 mei 2022

Caín de Valdeón
Ik werd wakker met het tikken van de regen op de camper. De bewolking hing nog laag. Het was een kleine wereld in de kloof. De regen stopte, maar de bewolking bleef hangen.
We gingen toch op pad, gewapend met paraplu en regenjas. De wandeling Senda del Cares gaat vanuit Caín de Valdeón door de kloof naar Poncebos en is 12km lang. We wilden niet helemaal tot Poncebos, want we moeten hetzelfde pad ook nog terug.
Na een paar honderd meter wordt de kloof al smal. We liepen op uitgehouwen randen en tunnels, tientallen meters boven de Rio Cares die de kloof heeft uitgesleten. Het was een fantastisch gezicht. Het leek weer te gaan regenen, we staken de paraplu op. Gelukkig bleef het bij enkele druppels. De bewolking bleef wel hangen, maar met het spektakel onder en voor ons was dit eigenlijk niet storend. Naar mate we verder de kloof in liepen, kwamen we hoger te lopen t.o.v. de rivier. De kloof werd wijder, maar zeker niet minder mooi. Tegen het eind van de route is er nog een klimmetje, daarna daalt het steil af naar Poncebos. Iets voorbij de top van het klimmetje staan nog enkele ruïnes. Volgens een passerende Nederlander werden de huizen gebruikt door de arbeiders die het pad en het kanaal hebben aangelegd. De Ruta del Cares is in het begin van de vorige eeuw aangelegd en was nodig voor het aanleggen van het kanaal dat is 1946 gereed was. Iets voorbij Caín de Valdeón wordt er water vanuit de Rio Cares een kanaal ingeleid. Dit kanaal loopt ook door de kloof tot aan Poncebos. Het kanaal loopt geleidelijk naar beneden en heeft velen tunnels door de rotsen. Het lijkt op een brede levada, zoal je ze op Madeira ziet, alleen veel breder en met snel stromend water. Uiteindelijk stort het water zich bij Pontebos naar beneden voor het opwekken van energie.
Bij die ruïnes hebben we geluncht. Na de lunch liepen we hetzelfde pad terug.
Over enkele dagen zijn we in Poncebos. Misschien lopen we dan het laatste stukje nog vanaf die kant.

Woensdag 25 mei 2022

Caín de Valdeón – Oseja de Sajambre
Het weer was nog niet veranderd. De wolken hielden de wereld klein in de kloof. We wandelden naar Caín de Arriba, een dorp ruim 100m hoger de berg op dan Caín de Abajo. Er kwamen wel wat gaten in het wolkendek. De zon kwam er zo nu en dan doorheen. En zo konden we even de 2596m hoge Peña Santa de Castilla zien. Caín de Arriba bestaat uit een paar huizen en schuren. Het lijkt alleen bewoond door katten. We hebben er een stuk of 15 gezien. We hebben geen mensen gezien of gehoord.
Vanuit Caín de Abajo ofwel Caín de Valdeón ofwel gewoon Caín reden we door de kloof langs de Rio Cares terug naar Posada de Valdeón. De weg was wederom uitdagend. Gelukkig hadden we slechts enkele tegenliggers: 1 quad, 2 motoren en 1 auto. Op de camperplaats in de Posada de Valdeón hebben we de camper weer geserviced: tanks geleegd en water getankt.
We volgden de LE-2711 naar het westen. We wilden tijdens de lunch bij Mirador de Piedrashitas van het uitzicht genieten. Helaas gaf de mist ons slechte enkele tientallen meters zicht.
We draaiden rechtsaf de N-625 op richting Cangas de Onis. Op de Puerta del Ponton was nog niet veel te zien. Iets lager hadden we alsnog prachtig uitzicht op het diepe dal.
We bereikten al snel Oseja de Sajambre waar we zullen overnachten op de parkeerplaats bij de toeristeninfo. Het bijna uitgestorven dorp heeft 1 supermarkt, die helaas niet meer open gegaan is. Gelukkig kon Marja met de beperkte voorraad die we nog hadden toch een heerlijk maaltje toveren.