Peace Park

22 oktober 2019, Hiroshima 
Het was maar een kwartiertje lopen van ons luxe hotel naar het Peace Park. Het Peace Park bevat het Hiroshima Peace Memorial Museum en een aantal monumenten. Het Hiroshima Peace Memorial Museum bleek in verband met de inhuldiging van de nieuwe keizer Naruhito vandaag gratis te zijn. Een meevaller voor ons. Een tegenvaller voor Toos. Zij kon zo op haar 65e verjaardag niet direct van de 65+ korting genieten. Hiroshima Peace Memorial Museum geeft heel indringend de gevolgen van de atoombom weer die op 6 augustus 1945 om 8.15 uur boven Hiroshima ontplofte. De monumenten zijn ter nagedachtenis aan de slachtoffers. Er zijn zo ook aparte monumenten voor omgekomen bewoners, studenten, krijgsgevangenen en gastarbeiders.
Het meest bijzonder is die van het meisje dat aanvankelijk de bom overleefde, maar door de straling wel leukemie opliep. Ze wilde voor haar dood 1.000 kraanvogels vouwen. Ze heeft dit niet gered. Zij kreeg een monument en daarna zijn er duizenden kraanvogels ter gedachtenis aan de slachtoffers toegevoegd. Dagelijks worden er door kinderen nog kraanvogels toegevoegd.
Net buiten het Peace Park staat de Atomic-bomb Dome. Dit is een ruïne van een overheidsgebouw dat nog gedeeltelijk overeind stond na de bom. Verder was er nagenoeg alleen puin. Deze Dome wordt als monument behouden door Unesco.
Na deze indrukwekkende maar niet zo vrolijke ochtend reden we met de tram richting het eiland Miyajima. Het was een rit van ruim drie kwartier gevolgd door een tochtje met het veer.
Miyajima is bekend om zijn Tori die in de zee staat. Juist nu hadden ze bedacht om deze Tori eens grondig te renoveren. De Tori stond dan ook in de steigers en was zo goed ingepakt dat er echt niets meer van te zien was. Verder bestond het dorp uit enkele straatjes met authentiek Japanse huizen, uiteraard nu gebruikt als restaurant of souvenir winkel, een pagode en tempels. Het gaf een duidelijk gevoel dat je in Japan was. Zeker nog door de massa Japanners die daar waren. Zij waren vrij in verband met de inhuldiging van de nieuwe keizer.
Om de drukte te ontlopen hadden we de keuze uit twee wandelingen. Je kon naar de top van de Mount Misen gaan, eventueel met een gondel of een vlakkere nature walk . Wij kozen voor de minder zware nature walk. Het was inderdaad een rustige wandeling. We zijn slechts twee mensen tegengekomen. Helemaal vlak was die echter niet. Het was zo uiteindelijk toch een pittige wandeling. Vlak voor het eind van de wandeling stond een Tori in het water. Deze was niet zo groot als de ingepakte toeristische trekpleister, maar misschien wel even mooi.
Terug wilden we met de trein. We hadden geen zin om weer een uur in de tram te zitten. Op het station aangekomen bleek echter dat de treinen niet meer reden. Er was een ‘aanrijding met een persoon’ zoals ze dat noemen. Het station stroomde leeg richting tram. Dat zou betekenen dat we misschien wel  een uur moesten staan in een volgepropte tram. Onderweg naar de tramhalte kwamen we een Okonomi-Yaki restaurant tegen. Wederom heerlijk gegeten! Na het eten reden de treinen nog steeds niet. Dus toch maar naar de tram. Gelukkig was het inmiddels minder druk en konden we een zitplaats bemachtigen.