Sneeuw

Vergeet maar wat ik gisteren schreef over de sneeuw. Een Tibetaan van het restaurant waar wij aten zei dat het hier nooit sneeuwde. Gezien het groene landschap kon ik me daar niets bij voorstellen en heb ‘nauwelijks’ toegevoegd. Vanmorgen vroeg regende het. De regen ging langzaam over in natte sneeuw. Op weg naar de Zwartkappen, een andere orde van de Boeddhisten, werden de vlokken al dikker en boven de 3000m bleef de sneeuw liggen. Op het hoogste punt (3397m) hebben we een korte wandeling gemaakt en liepen we door zo’n 4cm verse sneeuw.

De naam ‘Zwartkappen’ blijkt een westerse benaming te zijn. In werkelijkheid dragen ook zij gele kappen. Overigens hebben we slechts 2 monniken gezien, beiden zonder kap op. Het was erg rustig in dit klooster. Naast de 2 monniken waren er slechts een handje vol andere bezoekers. Aangezien je hier ook foto’s mag maken, gaf dit wel wat mogelijkheden voor mooie plaatjes. Het enige verschil tussen de Geelkappen en Zwartkappen dat mij bij is gebleven is dat zij de Kora de andere kant op lopen, dus tegen de klok in.

Na het bezoek aan het klooster hebben we nog en vestingstadje bezocht. De muren zijn 2000 jaar oud. Maar verder is het een bouwput. Het lijkt dat ze daar riolering aan het aanleggen zijn. We hebben de lunch genoten bij een Tibetaans gezin, waar we hete yak-melk en Tibetaanse tsampa hebben geproefd. Tsampa is een soort brinta, maar is zo dik dat je het met je handen kan eten. Het smaakt een beetje naar deeg voor een appeltaart. Wat mij betreft kunnen ze de taart beter afmaken.