Strandjes

Zondag 29 mei 2022

A Coruña
We hebben allebei slecht geslapen. We hadden een prachtige plek aan de westkant van de haven en konden gisteren de zon in de zee zien zakken. Maar de brekende golven op de rotsen maakten een hels kabaal. Met vloed was het water tot aan de kade gestegen. Het waarschuwingsbordje voor hoog water staat hier zeker niet voor niets.
Cudillero hebben we zaterdag eigenlijk al gezien. Het is een klein dorp dat tegen de heuvel van de baai is opgebouwd. Toch liepen we nog even over de kade van de haven waardoor we een mooi zicht vanuit het water op Cudillero hadden.
De eerste stop voor vandaag was Playa Silencio. Playa Silencio is een rustig strand. Na al de wandel en fiets tochten in de Picos de Europa was ik wel toe aan een duik in de oceaan. De weg naar Playa Silencio is smal. Toen de weg nog smaller en slechter werd stopten we en om in te in te schatten of we hier met de camper wel doorheen konden. Ik rende de naar beneden gaande weg af, de bocht om maar kon het verder niet goed overzien. Ik rende terug de berg op en kreeg daarmee nog meer waardering voor de trailrunners die we zaterdag de route naar Bulnes op en af zagen vliegen. De weg was eenrichtingsverkeer en we hebben geen hoogte, breedte of lengte beperking gezien. We waagden het er maar op. Eigenlijk ging het wel gemakkelijk. Zeker in vergelijking met de weg naar Caín de Valdeón. Er was weinig parkeerruimte bij het strandje. Er stond al 1 kleine buscamper. We konden onze buscamper er achter plaatsen, rekening houdend dat we wel weer konden vertrekken. We hebben bij Poncebos gezien hoe dicht auto’s op elkaar geparkeerd kunnen worden, soms met slechts enkele centimeters voor en achter. Het strandje zagen we diep onder ons liggen. We hadden nog een wandeling te gaan, eindigend met flink wat trappen. Gelukkig niet zoveel als bij de Faro del Caballo. Het strandje zag er mooi uit. Het kiezelstrand met rotsen in de zee nodigde echter niet uit tot liggen en een duik. Zonder die duik gemaakt te hebben liepen we de trappen weer op en volgden het pad naar boven waar de camper geparkeerd stond. Inmiddels waren een stuk of 5 auto’s bij gekomen. Hiermee was de ‘parkeerplaats’ eigenlijk wel vol. We snappen wel waarom Playa Silencio zo rustig is.
De tweede geplande stop was Playa de las Catedrales. Hier was het zeker niet rustig. Van ver zagen we grote parkeerplaats al vol met auto’s en campers staan. We reden de parkeerplaats op. Er ging net een auto weg. We hadden zo een mooi plekje op de hoek. Het was inmiddels bijna half één. We liepen direct naar de toegang naar het strand. Om 11.32 uur was het water op zijn laagst. En dan is Playa de las Catedrales op zijn mooist. Er staan allemaal rotsen met gaten en grotten in het water. Met laag water kan je daar tussendoor lopen en de grotten in. We waren nog op tijd om dat mee te maken. Tussen de rotsen is het een moois zandstrand. Dat in combinatie met de hoge golven van het opkomende water nodigde me wel uit voor een duik. Na de late lunch gingen we nog een keer kijken. Het water stond al op veel plaatsen tegen de steile rotskust.
De weg ging verder naar A Coruña. We vonden daar een mooie plek om te overnachten bij het aquarium. We kijken weer over de zee, maar de opgekomen bewolking verhinderde dat we de zon in de zee konden zien zakken.
We liepen nog wel even naar de Torre de Hércules. De Torre de Hércules is met zijn 55 meter de op 1 na hoogste vuurtoren van Spanje. Deze Romeinse vuurtoren stamt uit de 2e helft van de 1e eeuw na Christus en was toen 34,38 meter hoog. In het jaar 1789 is de Torre de Hércules gemoderniseerd en verhoogd naar 55 meter. Het platform stamt uit de 19e eeuw.