Valdresflye

Zaterdag 24 juni 2023 
Enden – Beitostølen 
Het laatste stuk van de scenic route Rondane ging nog over een pas. Nou ja, zo’n vlakte kan je eigenlijk geen pas noemen. Hoe dan ook, het was erg mooi.
Na de lange afdaling draaiden we de E6 weer op richting het noorden tot aan Otta om daar de weg 15 te nemen naar Vågåmo. In Vågåmo staat een mooi stavkirke uit de 12e eeuw. Van buiten ziet de kerk er prachtig uit. Maar ook het blauw geschilderde houtwerk aan de binnenkant mag er wezen.
Iets voorbij Vågåmo begonnen we aan weg 51, de scenic route Valdresflye. De weg nodigde ons uit voor velen stops met kleine wandelingen om van de views te genieten. Op ruim 1.100 meter hoogte, op een hoogvlakte, hebben we een mooie plek gevonden voor de nacht.

Zondag 25 juni 2023
Beitostølen 
Een vreemd geluid bij ons ontbijt attendeerde ons op een grote groep rendieren die op een redelijke afstand voorbij trok. Dat was een leuk begin van de dag!
De wandelroute die we hadden gevonden begon bij het parkeerterrein waar we hebben overnacht. Op de kaarten die we hebben, staan de paden niet. Verrassend ging er toch een pad naar de top van de ruim 1300 meter hoge Langberget en zelfs door naar de top van de bijna 1500 meter hoge Sore Brurskardknappen. Het uitzicht was fantastisch. De route ging verder naar beneden langs 2 bergmeren. Het pad naar het eerste meer was niet te zien. We denken dat er ook helemaal geen pad was. Omdat we het meer zagen liggen konden we daar wel naar toe lopen. Over de rotsen, grassen, stroompjes en sneeuwvelden was dit goed te doen. Het volgende deel naar het 2e meer was uitdagender. Het 2e meer was vanaf het 1e meer niet zichtbaar. Een pad hebben we niet gevonden. Na een vergelijkbaar stuk als naar het 1e meer kwamen we in een dicht begroeid bos. We baanden ons een weg naar beneden. Soms lukte het alleen door een modderig stroompje. Hoe lager we de jungle indrongen hoe meer muggen ons vergezelden.
We waren blij dat we het 2e meer hadden bereikt. Maar even lekker zitten en genieten van het uitzicht zat er niet in. Met zo veel muggen zit je niet rustig. We gingen dan ook gelijk door naar de camper.
Na de relatief zware 10 km wandeling gunden we ons een namiddag in het zonnetje. We reden een klein stukje verder en zetten onze camper en stoelen 5 km verder op ruim 1300 meter hoogte, vrij van de muggen. Zo zijn we toch nog een stukje dichter bij huis.

Maandag 26 juni 2023
Beitostølen – Kollstad 
Het hoogste punt van de hoogvlakte ligt op 1389 meter. Iets voorbij dat hoogste punt kruiste een groep rendieren onze weg. Deze groep was voor ons toch nog bijzonder. Er liep een mannetje bij met een enorm gewei, geweldig!

Op het Bygdin meer vaart een boot van waaruit je schitterende uitzichten zou hebben. Nu nog niet, de boot gaat pas 30 juni het water in. Het alternatief was vermoeiender. We maakten een wandeling de 1607 meter hoge Bitihorn op. Vanaf de top hadden we een fantastisch uitzicht over de omliggende meren en bergen.
De plaats Beitostølen is een druk plaatsje met veel evenementen en een aantal (ski)liften. We hadden geen zin in de drukte en reden er keihard doorheen, nou ja, met 20 km/uur.
In Hegge bekeken we nog een staafkerk. Of deze staafkerk was minder mooi dan de vorigen, of we zijn een beetje staafkerk moe. Hoe dan ook, de kerk was gesloten. We konden er alleen een rondje omheen lopen.
Na het kerkbezoek was het tijd om te relaxen. We zagen een mooi plekje aan een meer. Namen een handdoek mee en lagen in de zon. Binnen een uur was de gehele blauwe lucht verdwenen. We hadden nog geen 5 minuten gereden of het begon al te regenen. Harde en zachte buien wisselden zich af. Het was genoeg om alle dode insecten op de voorruit te verwijderen.

Dinsdag 27 juni 2023
Kollstad – Krokkleiva 
Het was maar een klein stukje rijden naar het Valdres Folkemuseum. Het open lucht museum met oude huizen uit de streek ging om 11 uur open. We hebben nog een uurtje gewacht tot het droog was. Om 12 uur konden we gelijk met de gids mee. Er waren slechts 2 andere mensen bij. De 18 jarige gids vertelde boeiend over de vroegere levenswijze. Een 17 jarig meisje speelde op een oud instrument, de langeleiken, waarbij een 14 jarige jongen een energieke volksdans liet zien. Leuk om te zien dat de tradities door jongeren wordt voortgezet. In Noorwegen zijn zelfs wedstrijden voor de folklore muzikanten en dansers. Het meisje was dit jaar Noors kampioen langeleiken spelen.

In Krokkleiva wordt op traditionele wijze een 20 meter lang Vikingschip nagebouwd. Het project wordt bemand door vrijwilligers, die al 2 jaar bezig zijn. Ze denken nog 2,5 jaar nodig te hebben om het schip te voltooien. Boven Krokkleiva vonden we een mooi uitzichtpunt over Tyrifjorden en de omliggende bergen. ‘s Avonds kwamen er circa 20 mensen boven om van de zonsondergang te genieten.