Napapiiri

Woensdag 24 mei 2023
Härnösand – Nordmaling
We waren te laat op voor de zonsopkomst, maar de zon stond al weer prachtig te stralen boven de Botnische golf. Dat is heerlijk wakker worden.
Na het ontbijt reden we naar de Vårdkasends utsikstorn. We beklommen de toren en genoten van het uitzicht. Slechts kort, want het waaide nogal hard daar boven op de top van dit kleine skigebied.
Het openluchtmuseum Västernorrlands was gesloten. Dat wil zeggen de huizen waren gesloten. We konden wel door het park wandelen en de historische gebouwen bewonderen.
Weer op weg naar het noorden kwamen we langs Hotell Höga Kusten. Vandaar hadden we een mooi uitzicht op de Högakustenbron (High Coast Bridge).
Er waren enkele wandelingen uitgezet vanaf het Hotell Höga Kusten. We konden kiezen tussen 1, 2, 4 en 129 km. We kozen voor de leerzame route van 2 km.
Het gebied van de hoge kust dankt zijn naam aan het feit dat het land hier het meest omhoog gekomen is. In de laatste ijstijd lag hier een 3 km dik pak ijs. Na het smelten was hier alleen maar water. De 180 meter hoge pilaar van de Högakustenbron zou in die tijd nog 100 m onder het wateroppervlak hebben gestaan. Tijdens het smelten nam de druk op de grond af en kwam het land omhoog. Dit proces is overigens nog steeds gaande. Zweden, Finland en Noorwegen komen jaarlijks nog 1 cm omhoog.
Na deze leerzame wandeling volgden we een stukje de toeristische route. Het was leuk, maar niet spectaculair anders dan de E4. In de regen reden we verder tot Nordmaling.

Donderdag 25 mei 2023
Nordmaling – Haparanda
Het was maar een klein stukje rijden naar het Umedalen skulpturpark in Umeå. Het Umedalen skulpturpark is eigenlijk een park wijk tussen huizen en scholen. Tussen de gebouwen staan een aantal kunstwerken. We dwaalden door het park en hebben de meeste kunstwerken wel gezien.
Nog een stukje verder lunchten we bij het Bygdeå kyrka. Deze kerk is een van de Upper Norrland's oudste stenen kerken en is gebouwd in 1539. De vrijstaande klokkentoren is van 1818.
Na de lunch reden we door tot aan Haparanda, tegen de grens met Finland. Het landschap bestond nog steeds uit heuvels, meren, eilanden en vooral heel veel bomen. We horen vaak dat het een saaie route is, maar de bomen en meren vervelen ons nog niet. Misschien komt het doordat we de 3 maanden in IJsland zo weinig bomen hebben gezien?

Vrijdag 26 mei 2023
Haparanda – Rovaniemi
We begonnen vanmorgen met een wandeling van 4 km. Althans, dat was het plan. De route door het Riekkola natuurgebied was onbegaanbaar. We hebben enkele planken kunnen verplaatsen om over een beekje te gaan. Andere planken waren verrot of lagen ook niet meer op hun plaats. Met natte voeten zijn we omgekeerd en over de weg terug gelopen.
Het was slechts een paar minuten rijden naar de Tornion kirkko in Tornio, Finland. Voor ons is het de eerste keer in Finland, weer een vinkje verdiend. De in de 17e eeuw gebouwde houten kerk is een belangrijk voorbeeld van de Finse houtbouwkunst uit die tijd. De binnenkant van de Tornion kirkko zou ook bijzonder zijn. Helaas was deze ivm een begrafenis niet te bezichtigen.
In Rovaniemi bezochten we het Arktikum. Het Arktikum is een museum dat enerzijds wetenschappelijk is en zo informatie geeft over bv het noorderlicht en het leven in het arctisch gebied. Anderzijds is er veel te vinden over de cultuur van de Samen, het volk dat ten noorden van Rovaniemi leeft. De Samen volgden traditioneel de rendierentrek. Ze waren jagers en vissers. Tegenwoordig zijn het geen nomaden meer. Ze houden de rendieren als vee. De rendieren lopen vrij door het land, maar ze zijn allemaal van de Samen.
Ten oosten van Rovaniemi ligt het natuurgebied Ounasvaaran näköalatorni. We maakten daar een korte wandeling en vonden daar een mooi plekje om te overnachten.

Zaterdag 27 mei 2023
Rovaniemi – Kiilopää
Vanmorgen kwam om 02:41 de zon op in Rovaniemi. Het is niet dat ik dat gezien heb, ik heb heerlijk geslapen. Maar het is wel leuk om te weten. We zijn namelijk iets ten noorden van Rovaniemi de poolcirkel gepasseerd. We zitten in het gebied van de middernachtzon. Voor ons is het nu een paar weken lang 24 uur per dag licht.
Genietend van de lange pooldag startten we met een korte wandeling naar de Ounasvaaran näköalatorni (Ounasvaara Observation Tower). De wandeling was prachtig, het uitzicht viel tegen.
Al snel bereikten we de poolcirkel, of de Napapiiri zoals het hier heet. Op die plaats staat de Santa Claus Village. Het trok ons eigenlijk niet, maar als je er toch langs rijdt, dan maar even kijken. En het was zoals we hadden verwacht. De village bestaat alleen uit kerstwinkels, souvenirwinkels, restaurants en hotels. In sommige winkels kan je dan nog met de ‘echte’ kerstman voor heel veel geld op de foto.
We reden dan ook snel verder naar Sodankylä. Daar vonden we een kerkje van de Samen uit de 17e eeuw en een beeld van een Same met een rendier aan zijn lasso.
In Kakslauttanen reden we oostwaarts de weg Kiilopääntie op naar Kiilopää om de 550 meter hoge Kiilopää tunturi te beklimmen. De Kiilopää tunturi ligt in nog echte wildernis park Urho Kekkonen National Park dat grenst aan de Russische grens. Al snel kwamen we boven de boomgrens, die hier erg laag ligt. Nu hadden we wel een mooi uitzicht. In het vervolg van onze wandeling stuitten we op een hoog hek. Even dachten we dat het de Russische grens zou zijn. Gelukkig ligt die veel verder weg.
Bij onze overnachtingsplek in het Urho Kekkonen National Park lazen we op het bord dat er 20 beren, 6 wolverines en een onbekend aantal wolven in het park leven.