Gletsjers

Zondag 28 april 2024 
Höfn – Vik (299 km) 

Vanuit Höfn kijk je gelijk uit op een aantal gletsjers. Het zijn de gletsjertongen van de Vatnajökull, Europa’s grootste gletsjer. We kwamen redelijk dichtbij de Hoffellsjökull. Er leek een weg naar toe te gaan, maar die eindigde bij een hotel. Iets verder was nog een weg. Daarmee kwamen we al meer in de buurt van deze gletsjer. Er was een wandeling van 4,4 km naar de gletsjer. De weg leek ook met een auto te rijden te zijn. Er stond een waarschuwing dat het een moeilijk begaanbare weg was, alleen geschikt voor een 4x4. Goed dat we een 4x4 hebben. We waagden het erop.
De auto heeft het goed gehouden. We kwamen zo bij een kleine parkeerplaats waarvandaan we binnen 5 minuten een prachtig gezicht hadden over de gletsjer en het meer met ijsschotsen ervoor. We maakten een kleine wandeling. We stopten voor een bord waarop stond dat je niet verder mocht in verband met vallende rotsen. Er stond ook op dat er op dit punt 120 jaar geleden zo’n 250 meter ijs lag.

We volgden de ringweg 1 verder en stopten enkele keren om rendieren te spotten. We reden door tot Jökulsárlón. Dit is een meer voor de Breiðamerkurjökull, een enorme gletsjer, ook een gletsjertong van de Vatnajökull. De stukken ijs die van de Breiðamerkurjökull afbreken drijven in het meer en zijn een mooi spektakel. We zagen zeehonden tussen de ijsschotsen en veel mensen, heel veel mensen. Aanvankelijk wilde de zon nog niet echt doorbreken. Maar op het moment dat we richting de oceaan liepen klaarde het snel op. De stukken ijs op het strand had ook wel iets.

We reden verder en zagen een parkeerplaats waarvandaan je Jökulsárlón vanaf een andere kant kon zien. Daar stonden maar 3 auto’s. Het bleek een gouden greep. Tijdens de kleine wandeling die we daar maakten hadden we een veel mooier uitzicht over het meer, de ijsschotsen en Breiðamerkurjökull op de achtergrond dan vanaf het mega drukke parkeerterrein.

Niet veel verder zagen we weer een aantal auto’s staan iets voor een gletsjer. We besloten ook daar even naar toe te rijden. Ook hier gaf een kleine wandeling een prachtig uitzicht over het meer Fjallsárlón en de gletsjer Fjallsjökull.

Niet veel verder sloegen we de onverharde weg in naar de Mulagljufur Canyon. Hoewel het volgens de beschrijving een ‘verborgen schat’ was, stonden er toch wel een aantal auto’s geparkeerd. We liepen hier dus niet alleen, maar druk was het ook niet. Het was een aardige klim naar de top. De wandeling ging niet door de kloof, maar liep over de rand. Halverwege was de view in de kloof het spectaculairst.

Na deze workout was het nog 2 uur rijden naar onze overnachtingsplek in Vik. Het was daar giga druk. Er stonden rijen bij de restaurants. En het hoogseizoen is nog niet eens begonnen.