Svartisen

Maandag 12 juni 2023 
Hamsund – Saltstraumen 
Het was een regenachtige dag. Bij de bezienswaardigheden onderweg moesten we wachten op momenten dat het minder hard regende. Zo zagen we de zalmtrappen en rotstekeningen bij Innhavet en de waterval bij Kobbelv Vertshus. De naar gelezen mooie route viel door de vele regen en lage bewolking tegen. We zagen nog wel 2 elk’s. Helaas konden we op de relatief drukke E6 niet stoppen. Uiteindelijk bereikten we Saltstraumen om een uur of 4. Bij Saltstraumen stroomt het water door een natuurlijk kanaal van 3000 bij 150 meter. De sterke stroming veroorzaakt allemaal draaikolken. We moesten daar tot 19.42 uur wachten voor de grootste stroming en het meeste effect. Zeker vanaf de brug was het een fascinerend schouwspel.

Dinsdag 13 juni 2023
Saltstraumen – Svartisen 
De dag begon weer bewolkt. Rijdend in zuidelijke richting over de FV17 klaarde het beetje bij beetje op. De FV17 is “One of the 101 most scenic drives in the world.” (National Geographic) en “One of the most beautiful of the 18 Norwegian Scenic Routes.” (https://www.visitnorway.com). Dat belooft dus wat.
We genoten inderdaad van de weg die kronkelde langs de kust en fjorden over bruggen en door tunnels. We wilden ook de Svartisen bekijken. De Svartisen is de op één na grootste gletsjer van Noorwegen. Bij Glomfjord zouden we dicht bij de gletsjer kunnen komen. We reden een kleine weg op naar de Fykanfossen waterval. Fykanfossen is natuurlijk geen Goðafoss, maar een waterval trekt ons altijd wel. Voorbij de waterval ging de weg door een tunnel. Er stond aangegeven dat het op eigen risico was. Het was een constructie weg. We waagden het erop en reden de tunnel in. Het was pik donker in de tunnel. Het ging stijl omhoog met enkele flauwe bochten. Het leek eindeloos lang. Na ruim 1,5 km waren we blij de tunnel te verlaten. Het was prachtig boven. De constructie weg liep naar 2 verschillende dammen waar wandelingen gemaakt konden worden. We gingen eerst richting Holmvassdammen. Na een heel klein stukje sneeuw op de weg was de weg helemaal sneeuwvrij, voor een tijdje dan. Uiteindelijk lag er zo veel sneeuw op de weg dat we achteruit terug moesten tot een plaats waar we konden keren. Ook de andere weg naar de Storglomvassdamm eindigde in een onneembare sneeuwmassa op de weg. Hoewel we geen goed zicht op de gletsjer hadden was het wel een prachtig landschap onder de inmiddels blauw geworden lucht.

Een stuk verder, een km of 15 voor Halsa, kan je met een boot over het fjord varen. Aan de overkant is dan een wandeling langs een meer naar Engabreen, een gletsjertong van de Svartisen, die in het jaar 2000 nog tot aan het meer reikte. We misten de laatste boot van 15.00 uur maar net.
We meldden ons aan voor de vaart van morgen 9.30 en benutte onze middag met een korte wandeling bij Furøy.

Woensdag 14 juni 2023
Svartisen – Utskarpen
Om 9.30 uur zaten we op de boot naar Svartisen. Het was nog geen 10 minuten varen. De eerste 3 km wandelden we over een grindweg langs het meer waar de Engabreen in het jaar 2000 nog aan toe reikte. Nu moesten we over de door de gletsjer gevormde kale en soms gladde rotsen nog 380 meter omhoog lopen om de gletsjer te bereiken. De ijsmassa was indrukwekkend. Aan de kale rotsen kon je zien hoe veel groter de Engabreen 23 jaar geleden moest zijn geweest, onvoorstelbaar.

Dan wordt je toch wel met de feiten op je neus gedrukt wat betreft de opwarming van de aarde. We begonnen het hier ook te merken. Tijdens onze wandeling brak de zon door en voelde het met 13 graden zomers aan.
Het was slechts 15 km rijden naar Forøy waar we de ferry namen naar Ågskardet. Daar volgden een weer schitterende route tot aan Jektvik waar we de volgende ferry namen naar Kilboghavn. Die laatste boottocht duurde een uur. Met de inmiddels laagstaande zon was het genieten op het dek van het schip. Een monument aan wal liet zien waar we de poolcirkel weer passeerden. De zon zou hier weer onder moeten gaan. Donker wordt het hier nog niet.

Donderdag 15 juni 2023
Utskarpen – Sandnessjøen 
We volgden de FV17 verder. In Nesna namen we de ferry naar Levang in Leirfjord. Het was inmiddels weer zonnig geworden. Het was lekker buiten op het dek. Na Levang sloegen we linksaf in de richting van Bardal. Leirfjord is een wandelgebied. We maakten daar een wandeling van 7,5 km met 516 hoogtemeters. Dat laatste viel nog niet mee. Het eerste deel door het bos was weer zeer drassig. We zakten regelmatig diep weg in modder of doordrenkt mos en gras.
In het bos was het pad moeilijk te volgen. Het was weinig belopen, maar lag wel veel met hopen poep van elanden. We kregen het idee dat er meer elanden dan mensen over het pad zouden lopen. We hebben overigens noch een eland noch een mens gezien.

Terug op de FV17 stopten we bij de Helgelandsbrua. De Helgelandsbrua is een 1.065 meter lange tuibrug die de gemeenten Alstahaug en Leirfjord in Nordland met elkaar verbindt. De grote overspanning is 425 meter.