Lofoten

Donderdag 8 juni 2023 
Langvassbukta – Svolvær  
Het was droog en we hebben overnacht op een parkeerplaats bij een wandeling in het Møysalen national park. Tijd voor een wandeling dus. De wandeling die daar begon was echter 12 km enkele reis. Heen en weer leek ons wat te veel van het goed. We liepen een uur bergop, keerde om bij het bereikte bergmeertje en liepen weer terug. Het was goed om weer wat te kunnen bewegen.
We hadden amper 100 meter gereden toen het al weer begon te regenen. Gelukkig was het slechts van korte duur. Het weer werd echt beter. De zon kwam er zelfs zo nu een dan een beetje tussendoor. Het was een zeer prachtige route over de Lofoten naar Svolvær. Svolvær wordt wel de hoofdstad van de Lofoten genoemd. Met 5 duizend inwoners is het geen indrukwekkend dorp, maar voor op de Lofoten wel groot. En elke toerist op de Lofoten doet Svolvær aan.
We wandelden rustig door het dorp dat op een aantal eilanden ligt. We zagen de velen bedrijfjes die een Trollfjord en Sea Aegle Safari aanboden. We hapten er bij één die over 3 minuten weg zou gaan. We hadden echter geen echt warme kleding bij en niet het juiste fototoestel om het vast te leggen. Ik kreeg 10 minuten om mijn onze spullen te halen. Hardlopen naar de camper, wat warme kleding en het fototoestel in een rugzak stoppen en terug rennen. In 9 minuten was ik terug en de boot vertrok meteen. We begrepen wel waarom de boot op ons wilde wachten. Er waren slechts 4 andere passagiers.
Het was een prachtige tocht. Zo vanaf zee ziet het er allemaal weer anders uit dan vanaf land. De opklaringen werden ook steeds groter. De lucht was al bijna meer blauw dan grijs. We hebben 2 zeearenden langs de kant zien zitten en voeren de Trolfjord voorbij. Hadden we in onze haast wel de juiste excursie geboekt?
Ik heb het toch maar even gevraagd aan de kapitein. 20 minuten later kwam de Hurtigruten het fjord in varen. We voeren er vlak naast en zagen hoe groot zo’n cruiseschip is. 40 passagiers stapten over vanaf de Hurtigruten. En toen begon het eigenlijk allemaal pas.
De meeuwen werden gevoerd met brood en vis. Dat betekenden een constante zwerm meeuwen naast de boot. Alleen dat was al een fascinerend gezicht. De meeuwen lokten daarbij de zeearenden, die dan hoog boven het schip rond cirkelden. Er werd een vis in het water gegooid zodat een zeearend naar beneden dook en de vis uit het water ving. Zo hebben we meer dan 10 zeearenden gezien, 5 van zeer dichtbij. Het was geweldig! Hiermee vergeleken was het schitterende Trollfjord maar een bijzaak.

Vrijdag 9 juni 2023
Svolvær – Kvalnes 
Vanaf Svolvær was het maar enkele minuten rijden naar de Lofotkatedralen. Deze te grote kerk voor het dorp Kabelvåg wordt kathedraal genoemd, omdat die groot genoeg is voor de gehele bevolking van de Lofoten. De kerk was gesloten en zag er van buiten niet bijzonder uit.
We vervolgden de E10 verder en reden over de 816 naar Henningsvær. Het was een ongelofelijk mooie route. Henningsvær zelf was wel aardig, maar de route maakte echt meer indruk! Het was ook lekker weer geworden. De zon scheen volop en de temperatuur was met 12 graden voor het eerst sinds lange tijd weer boven de 10 graden.
Terug op de E10 reden we verder naar het Lofotr Viking Museum in Borg. Het was een interessant museum over, je raadt het al, de Vikingen. ‘Viking’ staat niet voor een nationaliteit of etnische groepering, maar slaat op de activiteit plunderen. Naast dat waren zij ook jagers, vissers, verzamelaars en handelaars. In het museum probeerden ze het imago van de Viking wat op te vijzelen.

We reden de E10 verder af tot het einde in Å. Onderweg kwamen we langs enkele mooie plaatsjes als Hamnøy, Reine, Moskenes, Sørvågen en Tind. Stuk voor stuk mooie plaatsjes om te zien bij het voorbij rijden. De plaatsjes bezoeken is best lastig. Er is niet veel parkeerruimte en staat overal al vol. Dat geldt trouwens ook voor parkeerplaatsen langs de weg. Hoe gaat dat hier in het hoogseizoen?
In de plaatsjes zelf is niet veel te doen. Eigenlijk vallen de plaatsjes ook in het niet bij de onbeschrijfelijke schoonheid van het landschap. Tijdens het rijden weet je eigenlijk niet waar je moet kijken.
Na het avondeten in Å reden we terug naar Kvalnes. Met het prachtige weer van vandaag zouden we de middernachtzon wel eens kunnen zien. En inderdaad, dat lukte.

Zaterdag 10 juni 2023
Kvalnes – Eggum 
Ik kwam voorzichtig onder mijn warm dekbed vandaan. Het voelde niet koud. Hadden we de kachel vergeten uit te zetten? Of had Marja de kachel al aangezet?
Nee, het was gewoon warmer geworden. Het was buiten al een graad of 8 en de zon heeft de hele nacht op de camper geschenen.
Na ons eerste ontbijt buiten in het zonnetje reden we naar Eggum. In Eggum gingen we voor een strandwandeling van 7 km naar Unstad.
Dat viel tegen. De route liep langs het strand, niet op het strand. In het begin was het een goed beloopbaar pad. Na 3 km veranderde dat snel. Het pad was niet meer zichtbaar en was ook niet gemarkeerd. Spoorzoekend klommen en klauterden we over de rotsen. Het ging op en neer. Zo bereikten we pas na 2 uur de oude vuurtoren, of eigenlijk vuurtorentje. Het was slechts een klein torentje. Vanaf het vuurtorentje was het nog 1,5 km. De eerste paar honderd meter waren hier goed te lopen. En toen zagen we het pad weer steil omhoog gaan en met staalkabels langs de afgronden gaan. We zagen ook nog op tegen de terugweg. We zijn daar maar gekeerd.
De terugweg viel eigenlijk wel mee. Hoewel het best vermoeiend was.
Terug bij de camper besloten we daar te blijven. Heerlijk in het zonnetje genoten we van een biertje.
De zon gaat hier niet onder
Het was om 24.00 uur nog steeds helder. We zagen de middernachtzon zo voor een 2e keer. Het is best vreemd om op zo’n wolkeloze dag de zon schijnbaar met een grote cirkel om je heen te zien draaien.

Zondag 11 juni 2023
Eggum – Hamsund 
De zon stond weer achter het dikke wolkendek. Gelukkig was het niet zo koud meer. De temperatuur lag rond de 10 graden. De toch weer sterke wind kwam nu niet uit het koude noorden.
Om nog te genieten van de schitterende Lofoten reden we via enkele wat kleinere wegen naar Svolvær. In Svolvær namen we de ferry naar Skutvik. Het was een tocht van 2 uur en 15 minuten. Wachtend op de ferry stonden we vol in de harde wind. Met de harde regen erbij leek het wel of we in een carwash stonden.
We voeren rustig de haven uit. Buiten de haven ontstond er al een stevige deining. Het werd alleen maar erger toen het schip tegen de door de windkracht 8 opgestuwde golven inging. Het schip maakten gigantische klappen op het water. Het was spectaculair. De kotszakken werden uitgedeeld. Ik maakte me zorgen over de camper. Zouden alle auto’s niet tegen elkaar geschoven zijn?
Na de tussenstop bij het eiland Skrova voeren we een andere koers en werd het minder heftig.
Zonder over te geven bereikten we Skutvik. Een klein stukje verder vonden we een mooi en rustig plekje om te overnachten.