Toppen

Woensdag 12 juni 2024 
Lednice – Deštné v Orlických horách (236 km) 
We hebben dinsdag de camper even buiten Lednice op een parkeerplaats geparkeerd. We hadden prachtig uitzicht over een meertje waar diverse vogels druk bezig waren. In de avond begonnen de kikkers herrie te maken. Dat was nog wel leuk. Wat minder leuk was, de weg waar dit parkeerterrein aan ligt, was drukker dan verwacht. Tot laat in de avond raasden auto’s voorbij. En het begon weer vroeg in de ochtend.
Vanaf Lednice reden we naar het noorden. We hebben even genoeg steden gezien en lieten Brno rechts en Litomysl links liggen. We wilden nog wel de kerk in Neratov bekijken. De kerk was al een doel voor pelgrims sinds de jaren 1660. In 1945 is die echter afgebrand. De inwoners van Neratov hebben geprobeerd de kerk te restaureren, maar in 1957 stortte dit in. In 1973 is besloten de kerk te restaureren. Helaas was er toen geen geld voor. Toch is er sinds 1991 weer een jaarlijkse bedevaart naar de kerk. De restauratie is in 1992 aangevangen. In 2007 zat het dak erop. Het dak maakt de kerk bijzonder. Het is gemaakt van hout en glas, waardoor de kerk erg licht is.
Na ons kerkbezoek reden we door naar het Adelaarsgebergte. We overnachten in het skidorp Deštné v Orlických horách.

Donderdag 13 juni 2024
Deštné v Orlických horách – Přehrada Les Království (62 km)
Het was koud vannacht. De zomerdekbedden voldeden niet. In het dal heeft het geregend. Zou het boven gesneeuwd hebben? Ik pakte mijn ski’s en we liepen naar boven, maar helaas...

Verder was het eigenlijk een wat saaie wandeling naar de top van de Velká Deštná. De Velká Deštná is met 1.115 meter de hoogste berg in het Adelaarsgebergte. Onze wandeling liep voornamelijk door het bos met zeer weinig uitzichten. Het was dus fijn dat we door het beklimmen van de uitkijktoren Rozhledna Velká Deštná boven de bomen uit konden kijken. Een ander hoogtepuntje was dat we een paar stappen in Polen hebben gezet. Polen kunnen we nu dus ook aanvinken.
Na de wandeling reden we door naar Přehrada Les Království. Deze dam uit 1906 lijkt wel zo uit de Efteling te komen.

Vrijdag 14 juni 2024
Přehrada Les Království – Špindlerův Mlýn (97 km)
Om half elf bereikten we Pec pod Sněžkou in het Reuzengebergte. We hadden gelezen dat je hier niet in het weekend moet zijn. Dan kan het erg druk zijn. Vanuit Pec pod Sněžkou kan je namelijk de hoogste berg van Tsjechië, de Sněžkou beklimmen. En net als iedere Duitser een keer op de Zugspitze moet hebben gestaan, moet een Tsjech op de Sněžkou hebben gestaan.
Wij vonden het op vrijdag al druk. Voordat je het dorp inrijdt zie je al de genummerde parkeerterreinen. De eerste parkeerterreinen P6 en P5 waren nog leeg. We reden dan ook het dorp door richting de gondel. P1 en P2 waren vol. P3 had nog enkele plaatsen, maar niet geschikt voor een camper. In het dorp vonden we een parkeerplaats.
Nadat we het dalstation van de gondel voorbij gewandeld waren werd het rustiger. De wandeling bood meer uitzicht dan die van gisteren. Onderweg naar de top waren we niet alleen, maar druk was het nog niet. Dat veranderde wel toen we bij Dom Śląski Karpacz aankwamen. Bij die hut op bijna 1400 m hoogte was het mega druk. Vanaf daar liepen er 2 paden naar de top van de Sněžkou. Op beide paden zag je stromen mensen naar boven en naar beneden lopen. Wij kozen voor de kortste en daarmee de zeer steile route. De top ligt op de grens met Polen. Ook vanuit Polen is het een populaire bestemming.
Tijdens de afdaling werd het al snel rustiger. Onderweg naar beneden aten we nog wat in een Oostenrijks aanvoelende berghut.
Eenmaal beneden verlieten we het drukke Pec pod Sněžkou snel en reden naar het misschien wel even drukke Špindlerův Mlýn waar we nu onderaan de skipiste staan.

Zaterdag 15 juni 2024
Špindlerův Mlýn 
Tijd voor een rustdag. Voor Marja dan. Ik sprong op mijn mountainbike en volgde een route die langs de oorsprong van de Elbe ging. Het was een mooie tocht. Op sommige plekken werd het druk. Zoals vanaf Bouda U Bílého Labe tot aan het infocentrum Medvědín. Vanaf daar volgde een pittige klim van 700 hoogtemeters naar Vrbatova Bouda. Vrbatova Bouda is ook met de bus bereikbaar. Vanaf daar werd het dan ook echt druk. Het laatste deel was verboden te fietsen. Het was eigenlijk ook te druk om te fietsen. Ik heb een kwartier gelopen naar de bron. Daar is overigens niet veel aan. Het gaat om het idee om naar de bron geweest te zijn van de Elbe die we sinds Dresden al regelmatig tegenkwamen.

Zondag 16 juni 2024
Špindlerův Mlýn
De wandeling van vandaag ging naar de Vodopád Pančavy. De Vodopád Pančavy zijn watervallen in de Elbe, niet ver van de bron. Er komt dan ook niet heel veel water naar beneden. En zeker na de watervallen die we in IJsland hebben gezien zijn de Vodopád Pančavy niet spectaculair. Toch hebben we zeker genoten van de watervallen en de prachtige wandeling.