Dimmuborgir

20 maart 2024 - Dimmuborgir, IJsland

Bij het Dimmurborgir lava veld kozen we voor een combinatie van de paarse, rode, groene en gele route. De paarse en rode routes tussen de geweldig lava formaties waren goed te volgen. Er stonden paaltjes en er was een duidelijk belopen pad. We kwamen zo bij Kirkja, een grot die echt op de ingang van een kerk lijkt. Daar constateerden we dat we de groen lus hadden gemist. Iets voorbij Kirkja zagen we een splitsing naar groen. Hier hadden we eigenlijk uit moeten komen. Er was geen recent belopen pad. Je kon nog wel vaag een onder gesneeuwd pad zien. We volgden dat spoor en zagen zo nu en dan ook nog een groen paaltje. Het spoor werd steeds vager en paaltjes zagen we ook niet meer. We kwamen aan het eind van en vallei. Er zaten daar 3 IJslandse Alpensneeuwhoenen. Het was leuk om nog wat wild te spotten hier in IJsland. Het vage spoor klom de vallei uit op een rug van lava. Het gaf een mooi uitzicht, maar het spoor hield op. Op deze vlakte waren ook geen paaltjes te zien. We liepen wat over de vlakte op zoek naar een spoor of paaltjes, niets. Aan de rand van de rug keek ik een ander dal in en zag beneden wat paaltjes staan. Ik kon niet zien of ze groen waren, maar het leek een duidelijke aanduiding van een pad. We konden hier echter niet naar beneden. We liepen een heel eind terug. Bij het laatste paaltje wat we hadden gezien bleken we inderdaad fout gelopen te zijn. We zagen verder paaltjes en wederom een, nu nog vager, spoor. Het bleef wel spoorzoeken naar ingesneeuwde voetstappen en paaltjes die soms nog slechts enkele centimeters boven de sneeuw uitkwamen. De wandeling werd best zwaar. Weliswaar hebben we maar 5 km gelopen, maar het bij iedere stap wegzakken in de sneeuw maakt het wel zwaarder.
Uiteindelijk bereikten we de rode route weer. Wat meer ontspannen en genietend van de lava formaties liepen we de rode en de gele route uit.

Jouw reactie